کتابخانه عمومی ولی عصر (عج) اصفهان

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی نهاد کتابخانه‌های عمومی کشور، علیرضا مختارپور دبیرکل نهاد کتابخانه‌های عمومی کشور در یادداشتی که رومه جام‌جم در روز شنبه بیست و یکم مهرماه منتشر کرده، رمان شب و قلندر» نوشته منیژه آرمین را برای علاقه‌مندان کتاب معرفی کرده است.

متن کامل این یادداشت به شرح زیر است:

شب و قلندر

رمان‌های تاریخی که معمولا با اشاره یا استناد به حوادث تاریخی مقطعی از روزگار گذشته یا معاصر هر ملتی خلق می‌شوند غالبا مورد استقبال و توجه خاص مخاطبان قرار گرفته‌اند. خانم منیژه آرمین که تحصیلکرده مشاوره و نیز مجسمه سازی است و علاوه بر فعالیت‌های هنری، نویسندهٔ آثار متعددی از جمله ای کاش گل سرخ نبود»، بوی خاک»، شباویز» و . می‌باشد.

رمان شب و قلندر» از آثار خواندنی این نویسنده ارزشمند است که به دوران مشروطه (اواخر قاجار) مربوط می‌شود. این رمان بخش اول از چهارگانه‌ای است. بخش دوم آن با نام شباویز» تا اوایل سلطنت پهلوی اول و بخش سوم با نام ۱۶ سال» مربوط به دوران رضاخان (پهلوی اول) منتشر شده و جلد چهارم آن با نام کوروش آسوده بخواب» مربوط به دوران پهلوی دوم در دست تالیف می‌باشد.

رمان شب و قلندر» حکایت شیفتگی افراسیاب رئیس راهن سرخ کوه به زنی است که به ناگاه از تصویر قالیچه قدیمی و سحرآمیز بیرون می‌آید و سخنان او افراسیاب را از راهزنی به حیرانی و گوشه‌نشینی می‌کشاند و در این گفتگو با نقش قالیچه به دوران کودکی‌اش سفر می‌کند و سپس در حال و هوایی ممزوج از واقعیت و افسانه شخصیت او دچار تحول و تغییر شده و مسیر تازه‌ای را در زندگی پیش می‌گیرد.

تسلط نویسنده بر هنرهای مختلف، رمان شب و قلندر را به مجموعه‌ای از بیان هنرهای مختلف از کاشی‌کاری و سفالگری و آوازهای محلی گرفته یا آداب و رسوم محلی، شادمانی‌ها و عزاداری‌ها و اشارات و ارجاعات فراوان به حوادث و شخصیت‌های محلی افسانه‌ای و واقعی که با هنرمندی تمام کنار هم چیده‌ شده تبدیل کرده که تصویری زیبا، بدیع و کتابی خواندنی و در عین حال بیانگر دورانی از تاریخ این سرزمین کهن را در مقابل دیدگان خواننده قرار داده‌است.

پایی که جا ماند» / نوشته سیدناصر حسینی / انتشارات سوره مهر / ۸۰۸ صفحه

مخفی‌کردن یادداشت‌های نوشته‌شده بر روی کاغذ سیگار در داخل یک عصا، در نگاه اول به فیلم‌های ماجراجویانه و پر افت و خیزی می‌ماند که بیننده را تا انتهای داستان میخکوب می‌کند، اما این یادداشت‌های پنهان شده در درون عصا خاطرات ۸۱۱ روز اسارت سید ناصر حسینی‌پور از زندان‌های مخفی عراق هستند؛ یادداشت‌های روزانه‌ای که از ۳ تیر ۱۳۶۷ آغاز می‌شوند و تا ۲۲ شهریور ۱۳۶۹ ادامه می‌یابند و اشک‌ها و لبخندهای اسرای ایرانی در عراق را روایت می‌کند.

یکی از نکات جالب در مورد این کتاب، تقدیم کردن آن به ولید فرحان؛ شکنجه‌گری که از هیچ فرصتی برای آزار و اذیت نویسنده دریغ نکرده، است. کسی که او را مجبور به دویدن بر روی یک پا می‌کند، او را مجبور به ساعت‌ها خیره شدن به آفتاب می‌کند و برای بیرون کشیدن اطلاعات از او با کابل به جان او می‌افتد.

اگر می‌خواهید از شرح بسیاری از اعمال و رفتار نظامیان عراقی با اسرای ایرانی و همچنین روایت‌های دسته اولی از زوایای زندگی اسرا در کمپ‌های عراقی آگاه شوید؛ خواندن کتاب پایی که جا ماند» بهترین پیشنهاد برای شما خواهد بود.

مقام معظم رهبری نیز در شهریورماه سال ۱۳۹۱ در تقریظی که بر این کتاب نگاشتند؛ بیان داشتند: تاکنون هیچ کتابی نخوانده و هیچ سخنی نشنیده‌ام که صحنه‌های اسارت مردان ما را در چنگال نامردمان بعثی عراق را، آنچنان که در این کتاب است به تصویر کشیده باشد. این یک روایت استثنایی از حوادث تکان دهنده‌ای است که از سویی صبر و پایداری و عظمت روحی جوانمردان ما را، و از سویی دیگر پستی و خباثت و قساوت نظامیان و گماشتگان صدام را، جزء به جزء و کلمه به کلمه در برابر چشم و دل خواننده می گذارد و او را مبهوت می کند. احساس خواننده از یک سو شگفتی و تحسین و احساس عزت است، و از سویی دیگر غم و خشم و نفرت… درود و سلام به خانواده‌های مجاهد و مقاوم حسینی.